Wat al jaren discreet aan de gang was, is nu een officiële strategie geworden: Polisario wil de gebieden van de Westelijke Sahara waarover het controle heeft opnieuw bevolken.
Tot nu toe kende dit deel van de Sahara enkel militaire kampen en nomadische bewegingen, terwijl aan de Marokkaanse zijde van de muur een gesettelde bevolking te vinden is.
Polisario wil nu zijn infrastructuur terplaatse uitbouwen en hoopt met deze aanklacht van de semipermanente verdeling van het gebied een politieke en psychologische uppercut aan Marokko uit te delen.
Het intelligente aan het plan is dat het de Marokkaanse argumentatie dat de door Polisario gecontroleerde gebieden niet meer dan een door de VN gecontroleerde bufferzone zijn, onderuit haalt. Anderzijds ondermijnt het ook Polisario’s occasionele oorlogsdreigingen: schaarse middelen worden immers niet geïnvesteerd in het bevolken van een gebied dat men als een frontlinie beschouwt.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
