Hun nabije omgeving is ervan overtuigd dat de zes hun hongerstaking niet zullen hervatten, "omdat ze weten dat hun beroep wellicht binnenkort positief beantwoord zal worden en ze toch zullen vrijkomen". Diezelfde bronnen stellen bovendien dat "de eerste beslissing van de rechter niet meer is dan een administratief obstakel".
De zes zitten nu al meer dan een half jaar opgesloten op beschuldiging van landverraad. Ze wachten een militair tribunaal af, dat volgens organisaties als Human Rights Watch en Amnesty International misschien de doodstraf zal uitspreken, al is die straf sinds 1993 niet meer uitgevoerd in Marokko.
Sahrawi bronnen zijn zeker dat "de zes weldra de gevangenis zullen mogen verlaten want ze zijn erg verzwakt door de hongerstaking; ze hebben tijdens het bewind van Hassan II ook in de cel gezeten en hebben dus veel geleden. De limiet van wat ze aankunnen, is bereikt".
Ze voegen eraan toe dat "Marokko liever niet wil dat de internationale gemeenschap opnieuw de aandacht op hen vestigt, nadat Aminatou Haidar eind vorig jaar het land werd uitgezet en tot een hongerstaking overging in de luchthaven van Lanzarote".
Volgens dezelfde bronnen zijn er sinds oktober 2009 nog vier groepen Sahrawi activisten naar de vluchtelingenkampen in Algerije afgereisd, zonder bij hun terugkeer op gelijkaardige juridische represailles te stoten.
Afrika's laatste kolonie Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
Bij ons weten het eerste collectieve werk over de juridische aspecten van het conflict omtrent de Westelijke Sahara. Beschikbaar in het Engels en Frans. Bestel het hier.
Sinds 1975 wordt drie kwart van de Westelijke Sahara bezet door Marokko. Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking leeft vandaag nog steeds in vluchtelingenkampen in Algerije. Zij die in het thuisland achterbleven worden door de Marokkaanse bezetters onderworpen aan ernstige mensenrechtenschendingen. Al meer dan 40 jaar wachten de Saharawi op de uitoefening van hun legitiem recht op zelfbeschikking.
